mahannew

برای موفقیت در ورزش - یا در زندگی چه چیزی لازم است؟ این سؤالی است که اغلب مطرح می شود، اما بدون پاسخ روشن. جردن فلیگل، بنیانگذار و رئیس CoachUp، با نگاهی به افرادی که در حال حاضر موفق بوده‌اند و 6 عادت غیر متعارف افراد بسیار موفق، به آن پاسخ مثبت داد. جدای از ترجیحات شخصی، در اینجا شش عادتی است که فلیگل بیان کرده است که می تواند در زندگی همه افراد صرف نظر از ورزش یا حرفه ادغام شود.

 

1. روی بردهای کوچک تمرکز کنید

داشتن اهداف بزرگ یک، پنج و ده ساله خوب است، اما دستیابی به آنها نیز می تواند طاقت فرسا به نظر برسد و توانایی ذهنی فرد را برای رسیدن به آنها و احساس موفقیت کاهش دهد. در عوض، ورزشکاران باید روی بردهای کوچکی تمرکز کنند که در نهایت به آن هدف بالاتر تبدیل می شوند. هر روز 1% بهتر شوید. اهداف کوچک روزانه را تعیین کنید که سوزن را کمی بیشتر در جهت درست فشار می دهد.

 

2. به جزئیات توجه کنید

ابتکار عمل را برای بهبود خارج از تمرین به عهده بگیرید. خود را در خانه آموزش داد. آنچه را که مربی به شما می آموزد را بشکنید و آن را تشریح کنید تا زمانی که درک بهتری از هر اصل کلیدی برنامه تمرینی خود داشته باشید.

 

3. عادت "نه" گفتن را ایجاد کنید

سر و صدای اطراف خود را کاهش دهید و روی کار در حال انجام تمرکز کنید. به عنوان یک دانشجوی ورزشکار، بدیهی است که تعدادی مسئولیت و تعهدات دیگر به غیر از دو و میدانی در زندگی شما وجود خواهد داشت. اختصاص زمان به مدرسه، دوستان، خانواده و سایر سرگرمی ها بخش مهمی از تبدیل شدن به یک فرد بالغ است. سازماندهی کنید و زمان‌ها را برای ورزش، مدرسه و هر چیز دیگری که می‌خواهید بهبود ببخشید را در برنامه خود مسدود کنید. وقتی در این مواقع سر و صدای بیرون سعی می‌کند راه خود را به داخل راه دهد و حواس شما را پرت کند، نه گفتن را راحت کنید.

 

4. یک کار را در یک زمان انجام دهید

این بدان معناست که از انجام چند کار خودداری کنید و در زمان حال زندگی کنید. اگر ثابت شد که رایانه یا تلفن خود یک خروجی دائمی برای تعلل است، آن را خاموش کنید. روی کاری که انجام می دهید تمرکز کنید. ممکن است فکر کنید می‌توانید خیلی بهتر از مغزتان چند کار انجام دهید. اگر ارزش تمام توجه شما را ندارد، ارزش توجه شما را ندارد.

 

 

حتی در بحبوحه این همه گیری جهانی، ما می توانیم راه هایی برای تمرکز بر معنویت خود پیدا کنیم. معنویت ارتباط با دیگران است، اما مهمتر از همه، با خودتان. با تنظیم لحظه حال، حواس ما زنده می شوند و می توانیم با وضوح و تمرکز ببینیم.

 

بنابراین، چگونه در لحظه حال باقی می‌مانیم و آگاه هستیم که کجا هستیم و چه می‌کنیم؟ چگونه نسبت به آنچه در اطراف ما می گذرد یا برای عزیزانمان اتفاق می افتد واکنش چشمگیری نشان ندهیم؟

 

گاهی اوقات نفس عمیق کشیدن تقریبا غیرممکن به نظر می رسد، اینطور نیست؟ با پیروی از این سه مؤلفه اصلی معنویت شروع کنید که عبارتند از: ذهن آگاهی، تأیید و تجسم. در زیر هر جزء، فعالیت هایی را خواهید یافت که به تغذیه روح شما و آرامش ذهن شما کمک می کند.

 

ذهن آگاهی

تشویق به ماندن در خانه در تمام طول روز یکی از عواملی است که می تواند برای شما استرس، نگرانی و اضطراب ایجاد کند. ما آن را دریافت می کنیم. ما از شما دعوت می کنیم از این زمان برای انعکاس و تمرین ذهن آگاهی استفاده کنید تا وقتی این زمان عدم اطمینان و ترس بگذرد، ممکن است همه چیز را با چشمانی کاملاً جدید ببینید.

 

تمرین شفقت با خود

اگر احساس اضطراب یا استرس می کنید، اولین کاری که می خواهید انجام دهید این است که احساسات خود را بپذیرید و بپذیرید که مضطرب، غمگین، ترس یا عصبی بودن اشکالی ندارد. پذیرش، تمایل به درک خود، دیدن افراد و موقعیت‌ها آنگونه که در لحظه حال واقعی هستند، است. پذیرش این است که به شما، اطرافیان و موقعیت هایی که در آن قرار دارید این امکان را می دهید که دقیقاً همان طور که هستند باشید. خیلی وقت‌ها می‌خواهیم نتیجه یک موقعیت را کنترل کنیم و وقتی واقعاً به آن دست می‌یابیم، می‌خواهیم خود و اطرافیانمان را کنترل کنیم. در نهایت، این که به خودمان اجازه دهیم آنچه را که احساس می کنیم بپذیریم، به یادگیری و بهبودی ما کمک می کند.

 

پس از اینکه اذعان کردید و پذیرفتید که در طول این بحران سلامتی احساسات منفی را تجربه می کنید، یکی از راه های مبارزه با احساسات منفی که ممکن است بخواهید از بین ببرید، تمرین میانجیگری است.

 

میانجیگری

این تصور غلط وجود دارد که میانجی گری این است که در سکوت بنشینید و به نفس خود گوش دهید. میانجیگری این است که برای آگاهی از محیط اطراف خود وقت بگذارید و خود را برای آگاهی از وضعیت ذهنی خود آموزش دهید. اکثر مردم می خواهند درست بپرند و به مدت 15 دقیقه میانجیگری کنند، اما این برای کسی که مدیتیشن را اغلب تمرین نمی کند، می تواند دلهره آور باشد.

 

با میانجیگری به مدت پنج دقیقه و با تمرکز بر روی یک شی در مقابل خود شروع کنید. شما ممکن است چشمان خود را باز یا بسته نگه دارید، اما روی جسم مقابل خود تمرکز کنید. در ابتدا ممکن است سخت به نظر برسد که یک لحظه وقت بگذارید تا ذهن خود را پاک کنید و قلب خود را آرام کنید. اگر کمک کرد، میانجیگری را با روشن کردن صداهای آرام‌بخش شروع کنید. صدایی را انتخاب کنید که همیشه آرامش را برای شما به ارمغان آورده است. چه صدای امواجی که به سواحل شنی می کوبند یا صدای خش خش شاخه های درختان که در باد تکان می خورند، صدای دلپذیری پیدا کنید تا خیالتان راحت شود. اگر مطمئن هستید که میانجیگری شدیدتری را امتحان می‌کنید، پیشنهاد می‌کنیم میانجیگری نگرانی Camille Sacco"s Certified Meditation Instructor را امتحان کنید. در طی این میانجیگری، جملات تاکیدی زیادی وجود دارد که می توانید برای کاهش نگرانی از آنها استفاده کنید.

 

خواندن

در این دوران چالش برانگیز، بسیاری برای آرامش به شعر روی می آورند. شعر شما را به طرزی زیبا و درمانی به تفکری بالاتر از خودتان، آنچه برای شما مهم است و احساسی که نسبت به اطرافتان دارید، متصل می کند. شعر می تواند روح شما را تغذیه کند، زیرا تصدیقات شاعران آنچه را که در آن احساس ارزش می کنید، تقویت می کند.

 

برای مثال، بسیاری از زنان به اولین مجموعه شعر روپی کاور، شیر و عسل، که در فهرست پرفروش‌ترین‌های نیویورک تایمز در رتبه اول قرار گرفت، به دلیل تأکیدات او در مورد روابط قبلی‌اش روی آورده‌اند. بیان این تجربیات او توسط بسیاری از زنان در سراسر جهان به اشتراک گذاشته شده است. در پاسخ به بحران کووید-19، کالج اموری، شعرهایی برای همه‌گیری را راه‌اندازی کرده است، یک نشریه روزانه از اشعار ارسالی که توسط اساتید و دانشجویان فارغ‌التحصیل دپارتمان انگلیسی انتخاب می‌شوند و در مورد شرایط انسانی زندگی در طول یک بیماری همه‌گیر صحبت می‌کنند. شما می توانید در طنین انداز شدن با دیگری از طریق شعر آرامش پیدا کنید.

 

دعا کردن

دعا کردن یک عمل رایج است که به کسانی که ترس و عدم اطمینان را خلع سلاح می کنند کمک می کند. بسیاری بر این باورند که معنویت شامل ذکر، تمرینات تنفسی و مراسم یا مناسک است. اما دعا کردن یک ابراز امیدواری است و می تواند برای هر کسی یا هر چیزی که می خواهید آرزوها و رویاهای خود را برای آن بفرستید. چه به معنویت دینی اعتقاد داشته باشید و چه به معنویت دنیوی، در اینجا 20 دعا برای بیان در زمان نیاز آورده شده است.

 

ارتباط موثر بین ارائه دهندگان و بیماران آنها نتایج مثبت بیمار را تسهیل می کند. هنگام مراقبت از بیماران سالخورده، این ممکن است شامل ارائه مسائل خاصی باشد. بیماران مسن ممکن است چندین بیماری مانند کم شنوایی، اختلال بینایی، زوال عقل یا بیماری آلزایمر داشته باشند. علاوه بر این، ارائه دهندگان ممکن است مجبور باشند به موضوعات حساسی مانند مراقبت از پایان زندگی بپردازند.

 

در حالی که 10 نکته زیر برای مراقبت از بیمار سالمند ممکن است زمان‌بر به نظر برسند، اما می‌توانند بازده طولانی‌مدت قابل توجهی در نتایج مثبت بیمار ایجاد کنند. 

 

نکته 1: با زبان بدن مناسب شروع کنید

وضعیت نشسته دقیقاً در مقابل بیمار با کاهش حواس‌پرتی و ارسال این پیام که ارائه‌دهنده مراقبت به طور کامل روی مشتری تمرکز کرده است، ارتباط را بهبود می‌بخشد. حفظ تماس چشمی نیز مهم است، زیرا این امر توجه آنها را جلب می کند و به بیماران کمک می کند تا نشانه های صورت را رمزگشایی کنند.

 

نکته 2: صبور باشید

ارائه دهندگان مراقبت باید هنگام درمان سالمندان صبر و حوصله داشته باشند. گاهی اوقات، ارائه دهندگان باید چندین بار نکات صحبت را تکرار کنند تا بیمار به طور کامل پیام را بفهمد. اگر برقراری ارتباط مستلزم تکرار بیش از حد است، ارائه دهندگان مراقبت باید سرعت گفتار خود را کاهش دهند و واضح تر صحبت کنند تا زمانی که مشتری بتواند درک کند. بیماران مسن‌تر نیز ممکن است در طول مکالمه واکنش نشان دهند.

 

نکته 3: احترام مناسب را نشان دهید

در حالی که بسیاری عبارت "به بزرگان خود احترام بگذارید" را شنیده اند، این احساس در طول درمان ضروری است. ارائه دهندگان باید به خاطر داشته باشند که مشتریان مسن ممکن است نظرات متفاوتی در مورد موضوعات معاصر داشته باشند. مهم است که تجربیات متنوع ارائه شده توسط سالمندان را تایید کنید. این شناخت می تواند به پر کردن شکاف های نسلی در طول ارتباطات کمک کند.

 

نکته 4: گوش دادن فعال را تمرین کنید

هنگام رفتار با سالمندان، مهم است که فعالانه به سخنان آنها گوش دهید و به یاد داشته باشید که هر دو طرف ممکن است در بیان عقاید به یکدیگر مشکل داشته باشند. ارائه دهندگان مراقبت همچنین باید از زبان بدن، مانند تکان دادن سر تایید، برای تأیید دریافت ارتباطات بدون وقفه در مشتری استفاده کنند. اگر ارائه‌دهنده مراقبت نتواند بفهمد که بیمار چه می‌خواهد بگوید، باید سؤالات شفاف‌سازی بپرسد.

 

نکته 5: ایجاد ارتباط

برای ایجاد ارتباط با بیمار، سازمان های بهداشتی باید اطمینان حاصل کنند که همه پرسنل تعاملات مثبتی ایجاد می کنند. این کار از آنجایی شروع می شود که هر کارمندی که با مشتریان روبرو می شود و به درستی خود را معرفی می کند و ترجیحات نام بیماران را می یابد. بیان چندین بار نام های مورد علاقه مشتریان، فضای آشنایی ایجاد می کند و زمینه را برای مشارکت بیماران در برنامه ریزی سلامتی فراهم می کند. ارتباط قوی همچنین باعث می شود مشتریان تصور کلی مثبتی از سازمان داشته باشند.

 

نکته 6: صمیمیت نشان دهید

در طول بازدید، ارائه دهندگان مراقبت باید سوالات مناسبی در مورد شرایط زندگی و حلقه های اجتماعی مراجعان بپرسند. بسیار مهم است که ارائه دهندگان مراقبت نقشی را که فرهنگ و باورهای مشتری در درمان ایفا می کند، درک کنند. این درک تصمیم گیری مشترک را تسهیل می کند. علاوه بر سواد فرهنگی، پرهیز از فرضیات مربوط به سن در هنگام ارائه توصیه‌ها مهم است.

 

نکته 7: چالش های حسی را بشناسید

حواس پرتی، مانند همراهی مراقبان، اختلالات شناختی، یا کم شنوایی، می تواند ارتباط را دشوار کند. تقریباً یک سوم از سالمندان بالای 65 سال مشکلات شنوایی دارند و یک چهارم سالمندان بالای 75 سال مشکلات بینایی را گزارش می دهند. بیماری ها بر روی هر بیمار متفاوت و به درجات مختلف تأثیر می گذارد. مهم است که ارائه دهندگان مراقبت این شرایط را در چارچوب نگه دارند.

 

نکته 8: از راحتی فیزیکی او اطمینان حاصل کنید

راحتی فیزیکی هم برای بیماران و هم برای اعضای خانواده آنها مهم است. کاهش ناراحتی های جسمی حواس پرتی را در طول درمان کاهش می دهد. حفظ آسایش برای بیماران مسن می تواند دشوار باشد، به خصوص برای کسانی که چندین بیماری دارند. ارائه دهندگان مراقبت می توانند با حرکات ساده، مانند ارائه یک پتو یا ژاکت به مشتریان سرد، راحتی بیمار را تضمین کنند.

 

نکته 9: از زبان ساده استفاده کنید

با افزایش سن بیماران، فیزیولوژی آنها به طور قابل توجهی تغییر می کند. مراجعین مسن ممکن است شروع به از دست دادن شنوایی، بینایی یا حافظه کوتاه مدت یا بلندمدت کنند و این امر نحوه جذب و پردازش اطلاعات را تغییر می دهد. استفاده از زبان ساده درک مفاهیم جدید را برای مشتریان ارشد آسان تر می کند.

 

نکته 10: همدلی نشان دهید

همدلی صمیمانه باعث ایجاد رابطه می شود. بیماران باید احساس کنند که ارائه دهندگان مراقبت نگرانی های آنها را درک کرده و با آنها شناسایی می کنند. برای انتقال این احساس،

یکی از مهارت‌های لازم برای برقراری ارتباط با دیگران، مهارت همدلی است، اولین و مهم‌ترین گام برای دادن شوق دوباره به همسر بحران زده، همدلی کردن است، همدلی یعنی این که بتوانیم دیگران را بفهمیم همدلی یعنی درک کردن احساس طرف مقابل، خود را جای دیگران گذاشتن، این‌که دیگری چگونه فکر یا ادراک می‌کند، چه احساسی دارد و محیطش را چگونه می‌بیند. یعنی دنیا را از دریچه چشم دیگری ببینیم و این دیدن از چشم دیگران باید بدون هرگونه ارزشیابی و قضاوت درباره احساسات، افکار و رفتارهای طرف مقابل صورت گیرد.

پایداری زندگی سالم در میان همسران، بدون توجه به اصول یک گفتگوی مؤثر و همدلی کردن با همسر امکانپذیر نیست، وقتی شما با فردی دیگر همدردی می‌کنید ممکن است نسبت به وضعیت او احساس ترحم داشته باشید و این نشان می‌دهد که بین او و خودتان هنوز فاصله وجود دارد، اما وقتی همدلی کننده هستید علاوه بر اینکه می‌دانید او چه احساسی دارد، احساسش را درک می‌کنید و با او آن را حس می‌کنید.

همدلی دلالت بر احساس کردن همراه با شخص دیگر دارد نه احساس تأسف برای او. برای مثال، در ارتباط با تفاوت همدلی با همدردی، اگر یکی از دوستانتان سوگ یکی از عزیزانش را تجربه می‌کند واکنش مناسب و همدلی کننده این است که سعی کنیم خودمان را جای او بگذاریم و متوجه شویم چه احساسی دارد نه اینکه برای او احساس دلسوزی داشته باشیم.

موانع همدلی زوج‌ها

انتقاد کردن، برچسب زدن، قضاوت کردن، طرد کردن، اغراق کردن یا بزرگ کردن مشکل، بی‌اهمیت و کوچک کردن مشکل، به رخ کشیدن و مقایسه کردن، سرزنش کردن، نصیحت کردن، راهنمایی کردن و ارائه راه حل. از موانع همدلی زوج‌ها است.

مراحل همدلی

در واقع همدلی یکی از مهم‌ترین مهارت‌های زندگی است و اولین جایی که باید تمرین شود و به شکوفایی برسد، بین همسران است. اصلاً همسر، همراه، شریک زندگی و همراز وقتی معنا پیدا می‌کند که همدلی وجود داشته باشد وگرنه هیچ کدام از این صفت‌ها به تنهایی باعث ایجاد عشق بین زن و شوهر نخواهد شد.

همدلی همسران اولین قدم شروع یک گفتگوی سالم

اینکه زن و شوهر مهارت همدلی کردن را بلد باشند، سبب می‌شود که به صورت مطلوب به خواسته‌های خویش در زندگی نزدیک شوند و عدم آگاهی از این مهارت، زوجین را هر روز از یکدیگر دور و دورتر می‌سازد. همدلی همسران اولین قدم است جهت شروع یک گفتگوی سالم، وقتی طرف مقابل احساس کند با او همدلی نمی‌شود و احساساتش درک نمی‌شود، دریچه‌های قلبش را می‌بندد و مسلماً با این دریچه‌های بسته، هیچ گفتگویی به نتیجه‌ی مطلوب نخواهد رسید.

گویی فردی که احساس می‌کند مورد همدلی قرار نمی‌گیرد، در ابتدای گفتگو دو پنبه درون گوش‌هایش می‌گذارد تا به هیچ وجه صحبت‌های طرف مقابل را نشنود و در واقع، پیام او را دریافت نکند. در این صورت است که یا رابطه‌ی میان زوجین قطع می‌شود، یا دچار تنش می‌گردد؛ زیرا مقصود اصلی پیام میان زوجین مخابره نشده و همسران در طوفانی از سو تفاهم‌ها، دچار تلاش‌های نافرجام می‌شوند.

متأسفانه یادگیری و یادآوری مهارت همدلی در جامعه ما جایگاهی ندارد و جهت زندگی سالم و خوش، از سوی بزرگ ترهای زوجین، تنها به عباراتی مانند مهربانی، گذشت، ساختن (گاهی سوختن و دم نزدن) و موارد دیگر اشاره می‌شود، پایداری زندگی سالم در میان همسران، بدون توجه به اصول یک گفتگوی مؤثر، امکانپذیر نیست.

منبع: ایمنا

همه ما می دانیم که خواندن می تواند حقایق را به شما بیاموزد، و دانستن چیز درست در زمان مناسب به شما کمک می کند تا موفق تر باشید. اما آیا این دلیل است که همه افراد باهوش و باهوشی که می توانید به آنها فکر کنید، از بیل گیتس گرفته تا باراک اوباما، بیشتر موفقیت خود را مدیون خواندن وسواسی خود می دانند؟

 

نه بر اساس علم اعصاب. علم نشان می دهد که خواندن فقط مغز شما را با اطلاعات پر نمی کند. در واقع نحوه عملکرد مغز شما را نیز برای بهتر شدن تغییر می دهد.

 

اثرات کوتاه مدت و بلند مدت مطالعه بر مغز

این می تواند کوتاه مدت باشد. متخصصان مختلف در مورد برخی از جزئیات با هم اختلاف نظر دارند، اما حجم فزاینده ای از ادبیات علمی نشان می دهد که مطالعه اساساً یک تمرین همدلی است. با ترغیب ما به اینکه دیدگاه شخصیت ها را بسیار متفاوت از خودمان در نظر بگیریم، EQ ما را تقویت می کند. این تأثیر را می توان به معنای واقعی کلمه در امواج مغزی شما هنگام مطالعه مشاهده کرد. اگر شخصیتی در کتاب شما در حال بازی تنیس باشد، نواحی از مغز شما فعال می شود که اگر خودتان به صورت فیزیکی در زمین حضور داشته باشید، روشن می شود.

 

خط دیگری از تحقیقات نشان می‌دهد که خواندن عمیق، نوعی که زمانی اتفاق می‌افتد که برای مدت طولانی با یک کتاب عالی کنار می‌روید، توانایی ما را برای تمرکز و درک ایده‌های پیچیده افزایش می‌دهد. مطالعات نشان می‌دهد که هرچه واقعاً کمتر مطالعه کنید (مطالعه با تلفن شما به حساب نمی‌آید)، این توانایی‌های ضروری بیشتر پژمرده می‌شوند.

 

اما در بلندمدت چطور؟

این همه زمانی که به عنوان یک دانش آموز دبستانی برای تسلط بر حروف گذرانده اید با مغز شما چه می کند؟ مقاله ای که اخیراً توسط نویسنده The WEIRDest People in the World و استاد دانشگاه هاروارد، جوزف هنریش، پاسخ این سؤالات را به خوبی خلاصه می کند.

 

کل مقاله شرحی از چگونگی اصلاحات پروتستانی به افزایش شدید نرخ سواد ارائه می دهد. لازم نیست به جزئیات تاریخی اهمیت دهید (تحقیق بسیار جالب است اگر توجه داشته باشید) تا توضیح هنریش در مورد اینکه چگونه یادگیری خواندن به طور دائم مغز ما را دوباره سیم کشی می کند جذاب است:

 

این بازسازی برای شما یک ناحیه تخصصی در ناحیه گیجگاهی اکسیپیتال شکمی چپ، تغییر تشخیص چهره به نیمکره راست، کاهش تمایل شما به سمت پردازش بصری جامع، افزایش حافظه کلامی، و ضخیم شدن جسم پینه ای شما، که شاهراه اطلاعاتی است را برای شما به ارمغان آورده است. نیمکره چپ و راست مغز شما را به هم متصل می کند.

 

خواندن فقط راهی برای جمع کردن حقایق در مغز شما نیست. این روشی است برای اینکه مغز شما به طور کلی چگونه کار می کند. این توانایی شما را در تصور مسیرهای جایگزین، به خاطر سپردن جزئیات، تصویربرداری از صحنه های دقیق و تفکر در مورد مسائل پیچیده تقویت می کند. به طور خلاصه، خواندن نه تنها شما را آگاه تر، بلکه از نظر عملکردی نیز باهوش تر می کند. به همین دلیل است که تنها چیزی که همه شما را تحسین می کنید می توانند در مورد آن توافق کنند.

در این مقاله سعی شد تا تاثیر کوتاه مدت و بلندمدت کتاب خوانی بر ذهن انسان مورد بررسی قرار گیرد. اگر علاقمندید که اطلاعات بیشتری درباره فواید مطالعه به دست آورید اینجا کلیک کنید.