معماری دوره رنسانس و ویژگیهای آن
معماری رنسانس به سبک تأثیرگذاری ساختمانی اشاره دارد که در حدود سال 1400 در فلورانس ایتالیا پدیدار شد و طی دو قرن بعد در سراسر اروپا گسترش یافت. این جنبش مهم معماری که با احیای اشکال کلاسیک باستان مشخص شده است، برخی از ارزشمندترین بناهای تاریخی تمدن را در جهان ایجاد کرد.
رنسانس ("تولد مجدد") دو قرن را در بر گرفت و نه تنها معماری بلکه هنر و آرمان های انسانی را در بر گرفت و غول های چند رشته ای از جمله لئوناردو داوینچی و میکل آنژ را به وجود آورد. میراث فرهنگی ماندگار رنسانس آن را به یکی از دگرگون‌کننده‌ترین دوره‌ها در تاریخ غرب تبدیل می‌کند.
تاریخچه معماری رنسانس
معماری رنسانس به عنوان بخشی از تولد دوباره کلاسیک گرایی در فلورانس، ایتالیا، در حدود سال 1400 توسعه یافت که طی 200 سال بعد در سراسر ایتالیا و سپس اروپا گسترش یافت. معماران دوره رنسانس در ایتالیا از ویرانه های یونانی-رومی باستان و سازه های اولیه مانند پانتئون و کولوسئوم در رم و همچنین نوشته های معمار رومی مارکوس ویترویوس پولیو (80 قبل از میلاد تا 15 قبل از میلاد) الهام گرفتند که در سال 1486 منتشر شد. معماران رنسانس به جای بازتولید صرف گذشته، به دنبال استفاده از عناصر کلاسیک برای ابداع ساختارهای جدیدی بودند که ریشه در تاریخ داشتند اما با دنیای مدرن و توسعه شهرها سازگار بودند.
معماری رنسانس به طور کلی به سه دوره اصلی تقسیم می‌شود، از رنسانس اولیه که در حدود سال 1400 شروع شد، زمانی که معماران شروع به جستجوی دوران باستان برای الهام گرفتن کردند و عناصر کلاسیک رومی و یونانی مانند طاق‌ها، ستون‌ها و گنبدها را دوباره به ساختمان‌ها معرفی کردند. ساختمان‌های رنسانس اولیه دارای نماهای متقارن و حجم‌های شفاف و روان بودند که نشان‌دهنده تغییر نسبت‌های پیچیده‌تر گوتیک قبل از آنها بود.
از حدود سال 1500 شروع شد، دوره رنسانس عالی دوره ای بود که در آن استفاده از عناصر کلاسیک سازگار با سبک های ساختمانی معاصر قرن 16 در شکوفایی کامل بود. در اواخر رنسانس که از حدود سال 1520 شروع شد (که به آن منریسم نیز گفته می شود)، استفاده از عناصر کلاسیک تزئینی و تزئینی مانند گنبدها و گنبدها گسترش بیشتری یافت.
معماری رنسانس با ظهور دوره باروک در حدود سال 1600 دنبال شد. با این وجود، صدها سال بعد، ثمرات معماری رنسانس برخی از بزرگترین سازه های ساخته شده در جهان در نظر گرفته می شود و اصول راهنمای آن همچنان معماران، هنرمندان و متفکران را تحت تأثیر قرار می دهد. روز
ویژگی های کلیدی معماری رنسانس
تمرکز بر مفاهیم کلاسیک زیبایی بر اساس تناسب و تقارن آمیخته با دیدگاه اومانیستی در معماری
معماری رنسانس با ایجاد یک هندسه کلاسیک در مقیاس انسانی تلاش کرد تا هماهنگی بین انسان ها و نسبت های ریاضی ایجاد کند.
با پلان های ساختمانی مربع و متقارن مشخص می شود
نمای بیرونی معمولاً دارای سنگ تراشی خاکستری است
استفاده از عناصر کلاسیک مانند گنبدها، ستون‌ها، ستون‌ها، لنگه‌ها، طاق‌ها و سنگ‌فرش‌ها به شیوه‌ای منظم و تکراری، متناسب با اهداف امروزی
استفاده از راسته‌های رومی از ستون‌های دوریک، یونی، کورنتی، توسکانی و مرکب
ساختمان‌های رنسانس اولیه بر ورود هوا و نور متمرکز بودند، که همچنین اشاره‌ای به طلوع آرمان‌ها و اندیشه‌های رنسانس بود.