mahannew

از آغاز تاریخ ثبت شده، انسان ها سعی کرده اند با استفاده از عطری که بوهای مطبوع طبیعت را تقلید می کند، بوی خود را بپوشانند یا تقویت کنند. بسیاری از مواد طبیعی و مصنوعی برای ساخت عطر برای استفاده از پوست و لباس، قرار دادن پاک کننده ها و لوازم آرایشی و یا معطر کردن هوا استفاده شده است. به دلیل تفاوت در شیمی بدن، درجه حرارت و بوی بدن، هیچ عطری در هر دو نفر دقیقاً بوی مشابهی نخواهد داشت.

 

عطر از کلمه لاتین "per" به معنای "از طریق" و "fumum" یا "دود" گرفته شده است. بسیاری از عطرهای باستانی با استخراج روغن های طبیعی از گیاهان از طریق فشار دادن و بخارپز ساخته می شدند. سپس روغن را سوزاندند تا هوا معطر شود. امروزه بیشتر عطرها برای خوشبو کردن صابون ها استفاده می شود. برخی از محصولات حتی با خوشبو کننده های صنعتی معطر می شوند تا بوهای نامطبوع را بپوشانند یا "بدون بو" به نظر برسند.

 

در حالی که مایعات معطر مورد استفاده برای بدن اغلب عطر در نظر گرفته می شوند، عطرهای واقعی به عنوان عصاره یا اسانس تعریف می شوند و حاوی درصدی روغن تقطیر شده در الکل هستند. آب نیز استفاده می شود. ایالات متحده بزرگترین بازار عطر جهان با فروش سالانه چندین میلیارد دلار است.

 

تاریخچه

طبق کتاب مقدس، سه مرد حکیم از عیسی نوزاد که مر و کندر حمل می کرد، بازدید کردند. مصریان باستان بخوری به نام کیفی - ساخته شده از حنا، مر، دارچین و ارس- را به عنوان هدایای مذهبی می سوزاندند. آنها چوب معطر، صمغ و رزین را در آب و روغن خیس کردند و از این مایع به عنوان لوسیون بدن معطر استفاده کردند. مصریان اولیه نیز مردگان خود را معطر می کردند و اغلب عطرهای خاصی را به خدایان اختصاص می دادند. کلمه آنها برای عطر به عنوان "عطر خدایان" ترجمه شده است. گفته می شود که پیامبر اسلام حضرت محمد (ص) نوشته است: «عطرها غذاهایی هستند که روح را دوباره بیدار می کنند».

 

سرانجام عطرسازی مصر بر یونانیان و رومی ها تأثیر گذاشت. برای صدها سال پس از سقوط روم، عطر در درجه اول یک هنر شرقی بود. زمانی که صلیبیان قرن سیزدهم نمونه هایی را از فلسطین به انگلستان، فرانسه و ایتالیا آوردند، به اروپا گسترش یافت. اروپایی ها خواص درمانی عطر را در قرن هفدهم کشف کردند. پزشکان معالج قربانیان طاعون دهان و بینی آنها را با کیسه های چرمی پوشانده بودند که در آن میخک تند، دارچین و ادویه جات وجود داشت که فکر می کردند از آنها در برابر بیماری محافظت می کند.

 

سپس عطر به طور گسترده در میان سلطنت استفاده شد. پادشاه فرانسه لوئی چهاردهم به قدری از آن استفاده کرد که او را "پادشاه عطر" نامیدند. بارگاه او شامل یک غرفه گل پر از عطرها بود و گل های خشک شده در کاسه هایی در سرتاسر قصر قرار داده شده بود تا هوا تازه شود. مهمانان سلطنتی در شیر بز و گلبرگ های گل رز غسل کردند. بازدیدکنندگان اغلب با عطر پاشیده می‌شدند که روی لباس، مبلمان، دیوارها و ظروف نیز پاشیده می‌شد. در این زمان بود که Grasse، منطقه ای در جنوب فرانسه که در آن بسیاری از گونه های گیاهان گلدار رشد می کنند، به یکی از تولیدکنندگان پیشرو در عطر تبدیل شد.

 

در همین حال، در انگلستان، مواد معطر را در قفسه ها و سرهای توخالی عصا قرار می دادند تا صاحبش آن را بو کند. تا اواخر دهه 1800، زمانی که از مواد شیمیایی مصنوعی استفاده می شد، عطرها می توانستند به بازار عرضه شوند. اولین عطر مصنوعی نیتروبنزن بود که از اسید نیتریک و بنزن ساخته شد. این مخلوط مصنوعی بوی بادام می داد و اغلب برای معطر کردن صابون ها استفاده می شد. در سال 1868، ویلیام پرکین انگلیسی، کومارین را از دانه تونکای آمریکای جنوبی سنتز کرد تا عطری ایجاد کند که بویی شبیه یونجه تازه کاشته شده داشت. فردیناند تیمان از دانشگاه برلین بنفشه مصنوعی و وانیل را ساخت. در ایالات متحده، فرانسیس دسپارد دوج سیترونلول - الکلی با بوی گل رز - را با آزمایش سیترونلا، که از روغن سیترونلا مشتق شده و بوی لیمو دارد، ایجاد کرد. این ترکیب مصنوعی در انواع مختلف رایحه های نخود شیرین، زنبق دره، نرگس و سنبل را می دهد.

 

همانطور که هنر عطرسازی در طول قرن ها پیشرفت کرد، هنر شیشه عطر نیز پیشرفت کرد. بطری های عطر اغلب به اندازه روغن های موجود در آنها پیچیده و عجیب بودند. قدیمی ترین نمونه ها به حدود 1000 سال قبل از میلاد برمی گردد. در مصر باستان، بطری های شیشه ای تازه اختراع شده عمدتاً برای نگهداری عطر ساخته می شدند. ساخت بطری های عطر در اروپا گسترش یافت و در قرن هجدهم در ونیز به اوج خود رسید، زمانی که ظروف شیشه ای شکل حیوانات کوچک را به خود گرفتند یا مناظر شبانی روی آنها نقاشی شده بود. امروزه بطری‌های عطر توسط سازنده طراحی می‌شوند تا خصوصیات عطر درونی را منعکس کنند، چه روشن و گلدار و چه تیره و مشک.